Ook met een chronische ziekte kun je nog vol in het leven staan!Je staat actief in het leven. Misschien heb je een gezin met kinderen die steeds zelfstandiger worden, heb je een baan en/of beweeg je met regelmaat, en/of spreek je ook af met vrienden. Dat je een chronisch energielek hebt, houdt jou niet tegen om voluit te leven. Alleen ervaar je dat het je meer moeite kost en het niet altijd meer vanzelf gaat en dat wil nog wel eens knagen. Je wil meer ruimte voor jezelf, andere dingen doen, nieuwe uitdagingen aangaan, of gewoon dat doen waar je al zolang naar verlangt. De tijd is er nu voor! Alleen je voelt het niet, je ziet het niet gebeuren en de moed zakt je in de schoenen. Hoe houd je het gevoel van voluit kunnen leven vast ondanks je chronische ziekte? |  |
Herken je dit soort situaties in jouw leven?
Werk en privé
Je doet je werk al jaren en vond het eigenlijk wel best zoals het ging; een druk gezinsleven en volle agenda. Maar nu wil je meer, je voelt ruimte ontstaan nu de kids groter zijn. Je wilt je meer op jezelf focussen en nieuwe uitdagingen oppakken. Dus daar zit je dan, in een vergadering in je nieuwe functie en beseft dat je vooral moe bent. Je baalt, want wat hád je je verheugd op eindelijk lekker knallen op je werk!
Chronische ziekte
Je bent mentaal klaar voor een 'nieuw' leven, eindelijk tijd voor jou! Maar nu het kan, heb je de energie niet. Er is elke keer wel iets waardoor je voorraadje energie al op is. Daar waar het altijd goed ging ondanks het balanceren van energie tussen werk en privé gooi je het nu op je chronische ziekte die opeens in de weg zit.
Frustraties
Je wilt niet die 'chronische ziekte' zijn en je was van plan eindelijk eens een tandje harder te gaan voor jezelf. No way dat je gas terugneemt! Het lukt je niet, je houdt geen energie over en dat frustreert je eindeloos.
Angst voor afwijzing
Die chronische ziekte draag je bij je als jouw geheim. Je werkgever heeft geen idee wat voor goud hij in huis heeft. Wordt het niet eens tijd om hem dat te vertellen? Je hebt uit angst al die maanden, misschien wel jaren, je mond gehouden. Uit angst dat je moet vertrekken of anders wordt gezien en bij ziekte je alleen maar hoort echoën; 'zie je wel, lastig mens, stelt zich aan!'. Die angst voor afwijzing breekt jou op, niet het chronisch ziek zijn.
